Elements, een verbluffende nieuwe korte film van Sam Needham en zijn gezelschap, volgt drie vrienden terwijl ze de diepten van IJsland in trekken om het mooiste grind dat het land te bieden heeft te verkennen. Je kunt het hier bekijken, samen met enkele foto’s en details over de fietsen waarop ze rijden.
Gedicht van Sam Needham, gear notes door Rachwalker; foto’s door Roo Fowler
In hun korte film laten Sam Needham & Will Evans het prachtige IJslandse landschap voor zichzelf spreken. Elements legt de schoonheid van het IJslandse landschap vast en herbeleeft de korte momenten die ze doorbrachten op de eindeloze onverharde wegen. Toby Pantling, Hannah Jepsom en Rach Walker zijn de renners in deze film. Je kunt het hieronder bekijken. Scroll naar beneden om een gedicht van Sam en details over de fietsen in de film te zien. Ook de geweldige fotoset van Roo Fowler.
Fundamenten werden gesmeed toen torrents verbrandden. Te helder om te zien; heet om aan te raken
Ze hebben het verstrijken van de tijd over het hoofd gezien,
We zijn vereeuwigd door kaarten en rijden over de stippellijnen.
Vuur.
De lucht valt; de rivieren rijzen
Verstrijken van de tijd, ziet een snijdende lijn,
Van vallei tot vallei, van begin tot eind
Oversteken van water is verder reizen vriend
Water.
We houden onze gezichten gesloten en onze ogen open.
Winden van verandering storm op storm
We zetten ons schrap, een stap voor een,
Dit land doorstaat, tijdperk na tijdperk.
Wind.
Nu staan we voor je, en nu, onder ons.
We zijn omringd door mensen die ons plagen.
Het diepste zwart, rood en groen
Het krakende grind is een scherp, plat geluid
Aarde
Groter dan uitgestrekte
toeschouwers aanbeden, verrast,
Er zijn veel plaatsen om te zien en verhalen te vertellen.
Dit is een veelzeggend, een fabel voor oud,
Elements
Velen hebben op verschillende fietsen over de onverharde wegen van IJsland gereden. We kozen voor gravelbikes. We wisten dat de wegen als zodanig niet technisch zouden zijn. We wisten ook dat er singletracks op de loer zouden liggen buiten de gebaande paden. We wisten dat grindfietsen de beste keuze voor ons zouden zijn, omdat ze ons in staat stellen snel te rollen en de kilometers snel af te leggen. Ze laten ons ook op een aantal minder bereden paden komen zoals we ze vinden.
Hoewel we alle drie voor grindfietsen kozen, kozen we elk een andere fiets en hadden we iets andere tasconfiguraties. Omdat het team werd ondersteund door Hope, werd elke fiets gebouwd met Hope 20.Five wielen op Hope Hubs, Hope Cranks, Hope carbon zadelpennen en Hope RX4-remklauwen gecombineerd met Sram-hendels voor duurzaamheid. De verschillen zaten in de andere details.
Tobys Oranje RX9
Toby is al heel lang Orange-fan en heeft op veel Orange-mountainbikes gereden. Dus de RX9 was een gemakkelijke keuze. Toby vond het grote, grote aluminium frame en het grote laadvermogen een enorm pluspunt. Hij koos ervoor om de WTB Nano-tanwall-banden te gebruiken met de 20.Five-wielen, die hem nooit eerder in de steek hebben gelaten. Toby heeft veel bikepacking-reizen gemaakt door Europa en daarbuiten en de Blackburn-tassen hebben bewezen een betrouwbare tas te zijn. Ze zijn misschien wat zwaarder dan andere op de markt, maar ze hebben altijd goed gepresteerd voor Toby en bleven op hun plaats tijdens het rijden op ruw terrein met een minimum aan rammel.
Hannahs Trek Dames Checkpoint ALR 4
Hannah heeft de afgelopen jaren talloze bikepacking-tochten gemaakt. Onlangs voltooide ze een 14-daagse rondreis door Slovenië. Trek Crockett was haar eerste avonturenfiets. In de tussentijd stapte ze over op een Cotic Roadrat, maar is nu terug op een Trek met de aluminium Checkpoint. Licht en comfortabel, het paste bij Hannah en haar kleine frame. Hannah koos de WTB Nano-banden, maar ze kon de Tanwalls niet vinden. Hannah mixte en matchte haar tassen zodat ze bij het frame en het stuur pasten. Gezien haar kleine frame zouden standaardtassen van één merk het niet redden. Hannah eindigde met een Ortlieb zadeltas en stuurtas, evenals Restrap frametas en een Apidura bovenbuistas.
Rachaels Santa Cruz Stigmata
Rachael was jarenlang een mountainbikeliefhebber in Santa Cruz en de Stigmata was een natuurlijke keuze. Voor lange avonturen zoals deze is het carbon frame stevig en licht van gewicht. De Stigmata had dezelfde setup als de andere fietsen, maar met een andere bandenkeuze. Rachael was aan het trainen voor het Three Peaks cyclocross-evenement dat plaatsvindt in Yorkshire Dales. Voor de voorbereiding is de algemene raceband bij uitstek de Schwalbe G-One. Daarom werd de Stigmata uitgerust in G-Ones. De Stigmata was ook geladen met niet-overeenkomende tassen om in het frame te passen. Rachael heeft uiteindelijk een mix van Alpkit- en Restrap-tassen gebruikt, die beide zijn gemaakt.
